به گزارش پایگاه خبری تحلیلی «گلستان ما»، تکریم از تشخص «دختر» در اسلام و تعالیم الهی در حقیقت علاوه بر پاسداری از منزلت زن و نقش مادری او در آینده؛ صیانت از جایگاه معنوی و انسانی اوست.

در فرهنگ عمومی ایران متأثر از فرهنگ دینی، دختران همتراز با فرشتگان، پاک و معصوم شناخته می‌شوند و این نگره تا بدانجا پیش می‌رود که داشتن دختر از آرزوهای قلبی زن و مرد ایرانی به شمار می‌رود.  

آرزو کردم خدا را گوهری
سالم و زیبا نگارین اختری

بر سرم اور پخت یکدنیا گوهری
داد ما را او ز رحمت دختری

دختری مانند گل زیبا و پاک
از همه ناراستی‌ها او بری

بر خلاف این نگرش مقدس، با عصر جاهلیت مواجه‌ایم که از داشتن دختر عار داشتند و این وجود گرانسنگ را فرزند برنمی شمردند چنانکه در شعر جاهلی خود آورده‌اند «بنونا، بنو ابنائنا» فرزندان ما فرزندان فرزندان ما هستند.

در نگرهٔ این جماعت، دختران از آن روی که منبع در آمد و کار محسوب نمی‌شدند، سر بار تلقی می‌گردیدند، اسلام در چنین شرایط «دختران» را ارج نهاد چنانکه در کلام وحی و سیره فولی عملی پیامبر اعظم اسلام شاهد مرتبه رفیع دختران هستیم.

تا آنجایی که سوره‌ای بنام «کوثر» در منقبت این گوهر بی‌همتا (حضرت صدیقه کبری) نازل شد و هم آن که آخرین فرستاده خداوند، حضرت محمد(ص) در قامت پدر و فرستاده خداوند، با دختر گرانقدرش با رفتار پر از عشق و محبت به جایگاه دختر و بعنوان زن معنای دیگری بخشید.

از باب تبرک با احادیثی چند، و یک غزلواره سخن را بپایان می‌بریم.

حضرت محمد (ص) فرمودند:
«مَا مِنْ بَیْتٍ فِیهِ الْبَنَاتُ إِلَّا نَزَلَتْ کُلَّ یَوْمٍ عَلَیْهِ اثْنَتَا عَشْرَةَ بَرَکَةً وَ رَحْمَةً مِنَ السَّمَاءِ وَ لَا یَنْقَطِعُ زِیَارَةُ الْمَلَائِکَةِ مِنْ ذَلِکَ الْبَیْتِ یَکْتُبُونَ لِأَبِیهِمْ کُلَ یَوْمٍ وَ لَیْلَةٍ عِبَادَةَ سَنَةٍ»؛

در این حدیث آمده؛ هیچ خانه‌ای نیست که در آن دخترانی باشد مگر آن که هر روز دوازده برکت و رحمت از آسمان بر آن نازل می‌شود و دائم مورد زیارت ملائکه قرار دارد، برای پدرشان هر روز و شب ثواب یک سال عبادت می‌نویسند.  

امیرالمومنین علی (ع) فرمودند:
رحمت خدا بر پدری که دارای دخترانی است! دختران، با برکت و دوست داشتنی‌اند و پسران، مژده آورند. دختران باقیات الصالحات (بازماندگان شایسته) هستند.  

حضرت امام صادق (ع) فرمودند:
هر گاه مردی دارای دختری شود، خداوند فرشته‌ای را بر او فرود می‌آورد تا بال خود را بر سر و سینه آن دختر کشیده گوید: این موجود ناتوانی است که از ضعف آفریده شده است، و کسی که بر او انفاق کند و هزینه او را بر عهده بگیرد تا روز قیامت یاری خواهد شد. هر کس که برایش دختر به دنیا آید و او را اذیّت نکند و حقیرش نشمارد و فرزندان (یعنی پسران) خود را بر او ترجیح ندهد، خداوند به واسطه آن دختر او را به بهشت می‌برد.

غزلواره:
ای فاطمه! همنام کوثر؛ عشق شیعه
نوباوهٔ جان پیمبر؛ عشق شیعه

هستی یقینا عمهٔ سادات؛ بانو!
ای دختر موسی بن جعفر؛ عشق شیعه

قم از وجود نازنینت سرفرازست
ایران ز نور تو منور؛ عشق شیعه

تو خواهر مولا امام هشتمینی
هستی تو بر هر شیعه سرور؛ عشق شیعه

معصومه‌ای، عصمت نشان مصطفایی
سرچشمه فیضی چو حیدر؛ عسق شیعه

خاک تو بستان و گلستان زمین است
شاه خراسان را تو خواهر؛ عشق شیعه

«ناصح» بدان امید؛ کز روی محبت
گیری تو دستش را به محشر؛ عشق شیعه